Í tilefni af sjötugsafmæli Þorsteins frá Hamri birtist hér eitt af hans fallegustu ljóðum, ljóðið Kveðja. Það er að finna í fyrstu ljóðabók hans Í svörtum kufli en er hér tekið úr ritsafni Þorsteins útgefnu árið 1998.
Kveðja
Haustkul af norðri brottu ber
blómkrónu dána. Lát það hvísla
örlagaspám í eyru þér.
Er skarður máni í skýjum fer
er skjól okkar þessi hrísla.
Ég er á leið til ljóðvakans
ljósu stranda. Mér dísir sungu:
Á vetrarkvöldi þú kemst til lands;
langsótt er hafið, en leikur hans
er lífsgjafi þinnar tungu.
Barrkrónan skelfur særð og sjúk
er svalinn slær hana fastar og tíðar.
Stormurinn ber þér frost og fjúk.
En mjöllin sem kemur köld og mjúk
ber kvæði mitt til þín síðar.
Comments are closed